تابلو فرش جشن سده

محصول زیبا و منحصر به فردی را که مشاهده می کنید تابلو فرش جشن سده (sadeh carpet panel)نام دارد. این اثر زیبا حاصل تلفیق دو بعد هنر یعنی هنر فرش و نگارگری است . شما عزیزان می توانید تابلو فرش جشن سده را با قیمتی بسیار مناسب خریداری کنید و با آن محل زندگی و کار خود را زینت دهید .

مشخصات اثر هنری

نقاشی جشن سده اثر سلطان محمد می باشد که آن را درسال 1520 خلق کرده است . او از هنرمندان ایرانی بود و در خلق آثار خود از سبک هنری مینیاتوریست (مکتب تبریز دوم) استفاده می کرد .

سبک

دوره دوم مکتب تبریز

محل نگهداری

این نقاشی زیبا هم اکنون در موزه متروپولیتن شهر نیویورک واقع در کشور ایالات متحده آمریکا نگهداری می شود .

ابعاد اصلی خود اثر

سلطان محمد این اثر نفیس را در ابعاد اصلی (22.5× 34.5) سانتی متر خلق کرده است .

مواد به کار رفته

گواش، جوهر و طلا روی کاغذ

توضیحات بیشتر

این نقاشی زیبا به همراه اشعار داخل آن برگه ای از شاهنامه طهماسبی است که به دستور شاه‌ طهماسب صفوی و با هنرمندی هنرمندانی چون سلطان محمد به وجود آمده است .

عنوان نقاشی جشن سده است . یک آیین و مراسم بین ایرانیان مخصوصاٌ زردشتیان است که در دهم بهمن ماه اهالی روستا و یا شهر هیزم ها و چوب های را فراهم می کنند تا آشتی بزرگ را به وجود آوردند .

در این جشن چون همه مردم در جمع آوری چوب و هیزم مشارکت می کنند یک فرهنگ همکاری را بین آن ها به یاد می آورد .

اشعار کتاب شاهنامه فردوسی ریشه جشن سده  را به اختراع و کشف آتش توسط هوشنگ نسبت می دهد  . هوشنگ که جزء نخستین پادشاهان ایران زمین کهن بوده روزی در کوهستان ماری سیاه با چشمان سرخ را می بیند و به سوی او سنگی پرتاب می کند سنگ او به صخره ای برخورد کرده و جرقه ای از آتش به وجود می آید . از این رو هوشنگ به عنوان کاشف آتش در اساطیر ایران شناخته می شود .

در این نقاشی می توانید هوشنگ را به عنوان پادشاه که در جایگاه ویژه یعنی آن قسمت بالا و در وسط نشسته است را مشاهده کنید . آتشی زیبا در وسط جشن کشیده شده است و نزدیکان شاه در اطراف آتش در حال نوشیدن و خوردن میوه هستند .

اشعار موجود در نقاشی جشن سده

بیت بالا

کز آباد کردن جهان شاد کرد . جهانی به نیکی ازو یاد کرد

بیت های پایین

بدان ایزدی جاه و فر کیان . ز نخچیر گور و گوزن ژیان .

جدا کرد گاو و خر و گوسفند . به ورز آورید آنچه بد سودمند .

وزیشان بورزید و زیشان چرید . همی خویشتن را تاج پرورید .

ز پویندگان هر چه مویش نکوست . بکشت و به سرشان برآهیخت پوست .

چو سنجاب و قاقم ز روباه نرم  . چهارم سمورست کش موی گرم .

برین گونه از چرم پویندگان . بپوشید بالای گویندگان  .

ببخشید و گسترد و خورد و سپرد . برفت و به جز نام نیکی نبرد .

بسی رنج برد اندران روزگار . به افسون و اندیشهٔ بی‌شمار .

بکشت از برش بختی سالی چهل . پر از هوش و مغز و پر داد و دل

چو پیش آمدش روزگار بهی . ازو مردری ماند تخت مهی